De Luie Vrolijke Tuinier

Ik hoor wel eens van mensen dat ze het gevoel hebben dat ze er alleen voor staan, met bijbehorende gedachten dat het zo zinloos lijkt.
Ik hebt het dan over mensen die zich in proberen te zetten voor een betere wereld en waar zij zelf hard aan proberen te werken, maar waarbij het soms lijkt alsof zij de enigen zijn en dat het de rest allemaal niets kan schelen.
Dat de rest er op los leeft met een hoog "YOLO"-gehalte, Je leeft maar 1 keer, pakken wat je pakken kan, na ons de zondvloed.

Ik snap die gedachte maar al te goed en soms lijkt het misschien ook zo, maar ik ken ook de andere kant.
ik ben zelf erg actief op allerlei gebieden die iets te maken hebben met een betere wereld en ik kan je zeggen, ik ben niet alleen. Er zijn er heel veel!

En in mijn profiel schreef ik het vandaag al, in mijn eentje ga ik de wereld niet redden en samen met mijn vrouw ook niet. En met de buurman erbij ook niet.
Maar we kunnen wel allemaal een verschil maken en als wij dat allemaal doen, 'en onze buurman ook', dan zijn we er.
Klink simpel, maar zo simpel is het feitelijk ook.

Ik ben een zwerfafval-raper, dat doe ik al jaren. Ik geloof heilig in de boyscout-rule, waarbij je het terrein dat je tegenkomt, íets schoner achterlaat dan hoe je het aantrof. Dat houdt niet in dat je naar een willekeurige parkeerplaats moet rijden en die hele parkeerplaats moet ontdoen van alles wat er niet hoort, maar als je er toch bent, bijvoorbeeld omdat je daar parkeert omdat je met de hond gaat wandelen of een stukje gaat hardlopen, kijk dan eens om je heen. Er staat vast een prullenbak, en er ligt ongetwijfeld afval.
Raap dan eens wat op, gebruik hierbij desnoods even het zakje dat je gaat gebruiken om de hondenpoep op te ruimen als een soort handschoen (of leg sowieso even een handschoen of grijper in de auto) en raap dat blikje op, of dat flesje, of dat lege cigarettenpakje en gooi dat in de prullenbak.
Voilá, je hebt een verschil gemaakt. Let wel, ga nou niet lopen verkondingen dat je de wereld gered hebt, want nee, helaas, dat heb je niet, maar je hebt wel een verschil gemaakt.

En dat is wat ik doe, elke dag.
Ik ben niet heilig, daar ben ik me ter dege van bewust, ook ik pak de auto als ik ergens wat op moet halen, ook ik vergeet soms mijn herbruikbare beker mee te nemen en gebruik dan toch maar weer wegwerpbekertjes, ook ik pak soms de lift terwijl ik best de trap zou kunnen pakken. ook ik...
Ik ben niet heilig en dat zal ik ook nooit worden. Maar ik kan wel proberen mijn zogenaamde voetafdruk te verkleinen en bewust omgaan met dingen. Denken aan die herbruikbaar beker, toch bewust de trap nemen, de fiets pakken als de afstand niet zo groot is én afval rapen als ik toch ergens de auto parkeer en nog wat tijd over heb.

En dat laatste leg ik nog even uit, want je hoeft geen tijd over te hebben om een cigarettenpakje op te rapen, je loopt erheen, je bukt, je raapt het op en je gooit het in de prullenbak. kwesite van 10 seconden.
Wat ik zelf doe, is als ik ergens een afspraak heb, er wat eerder aankomen en dan ga ik nog even afval rapen, ik heb een hoepel met vuilniszak en grijper achterin liggen in een plastic box. Ik pak die uit de auto, doe mijn telefoon-camera aan en ga een stukje wandelen en raap alles wat ik tegenkom en leg dat op foto vast.
En die foto upload ik dan naar een programma waarmee ik data maak van datgene wat ik heb geraapt zodat ik, of anderen, wat met die data kan doen, lang nadat het afval al weg is.

Tot een paar jaar terug gebruikte ik daar Litterati voor, een bekend programma in het land der afvalrapers waarmee je afval kan registreren. Dat werkte leuk en ik maakte daardoor verschillende dingen om mijn telefoon bijvoorbeeld op mijn grijper te kunnen monteren, of juist op de hoepel, of zelfs op mijn fiets.
Maar waar het voor mij mis ging, was bij het daadwerkelijk gebruiken van die data. Ik ben tester van beroep en kwam daardoor dus ook allerlei foutjes tegen in het programma waardoor ik merkte dat mijn data (en die van anderen) niet klopte, maar merkte ook dat de makers ervan daarin niet geïnteresseerd waren, ze lieten anderen conclusies trekken op basis van foute data en deden daar niets aan. Vervolgens werden ze commercieel en begonnen ze mogelijkheden, juist diegene die ik zelf het meeste gebruikte, te verwijderen en toen kon ik er eigenlijk niets meer mee, behalve beseffen dat anderen mijn (foute) data zouden gebruiken.

Ik stapte over naar OpenLitterMap, een soortgelijk programma wat niet commercieel was, maar bovendien ook nog open-source wat inhoudt dat iedereen op de wereld in principe mee kan ontwikkelen. En ook hier ontdekte ik dat er velen zoals mij zijn. Bewust van de omgeving en hoopvol naar mogelijkheden om die omgeving wat beter te maken. En zo ontwikkelden we een aantal mooie dingen in dat programma waarmee we steeds meer konden.
Totdat ook hier de eigenaar een andere weg in sloeg, op zoek ging naar de beloning voor al die tijd die hij erin gestoken had en daarbij negerend dat vele vrijwilligers dat ook elke dag deden. De sfeer sloeg om, vrijwilligers werden genegeerd en liepen weg en alles viel stil. En daar zat ik dan met mijn foto's, twijfelend of ik nóg meer foto's zou gaan uploaden en een hoop tijd zou besteden aan het omzetten van die foto's naar data.
En ook toen merkte ik dat er velen zijn zoals mij. Want meer dan eens kreeg ik de vraag of wij, bij gebrek aan iets beters, niet zelf wat zouden moeten gaan maken.

En dat is wat we zijn gaan doen.
Dus terwijl ik dit schrijf, denk ik ook al na over de volgende dingen die we in het programma gaan maken, allemaal leuke dingen waarmee we andere mensen kunnen helpen om een impact te maken, om de wereld wat mooier te maken. Mensen die bij een volgende World Cleanup Day bijvoorbeeld een gebied schoon gaan maken, en waarbij wij ze dan misschien een platform kunnen geven om hun impact te laten vastleggen, of de mensen die mee gaan doen bij een beach cleanup, of misschien wel mensen die hun eigen straat gewoon dagelijks schoonhouden.

En het mooie blijf ik vinden, hoe meer ik dit soort dingen doe, hoe meer ik merk dat ik niet alleen ben, en dat vertel ik ook tegen diegenen die bij mij laten blijken dat ze soms het idee hebben dat ze er alleen voor staan.
Je staat er niet alleen voor, dit is maar een klein deeltje van wat ik doe, maar bij al die dingen ontmoet ik steeds meer mensen die een soortgelijk iets doen, die een plantsoen bijhouden, die dit over hebben genomen van de gemeente, mensen die een mini-bieb hebben gemaakt in hun straat, mensen die elke dag naar hun werk fietsen terwijl ze vroeger de auto pakten, mensen die op kantoor hun eigen beker onder de koffieautomaat zetten en de papieren bekertjes laten staan.

Let er maar eens op, je bent niet alleen!