Het bosperk in Park 1943 dat vorige week is geknipt en geschoren
Een klassieke tuinier heeft kennis en ervaring van exotische tuinplanten die beschermt dienen te worden tegen de inheemse natuur. De nieuwe tuinier of beter de luie vrolijke tuinier laat juist de inheemse natuur meedoen als taartbodem voor de exotica. Verder is er geen verschil beiden streven ernaar dit geheel zo mooi mogelijk te maken.
Hetzelfde bosperk in juni 2024
Het grote verschil zit in de doelstelling. Het nieuwe tuinieren gaat over biodiversiteit, volksgezondheid en sociale veiligheid.
Let op! Moestuinieren hoort hier niet bij het gaat om het pronktuinieren voor schoonheid en ontspanning.
Ik wil ons menselijk leed niet bagatelliseren. Ik wil het verzachten. Onze dierlijke lotgenoten hebben het immers ook niet al te gemakkelijk. Zeker niet in de stad hoewel ze niets lievers willen dan met ons te leven. Het onkruid probeert al sinds jaar en dag voet aan de grond te krijgen. Het leidt vooralsnog een marginaal bestaan. Eenzaam leven in plaats van leven in een volwaardig ecosysteem met een hedonisch symbiotisch parasitair samenzijn. Wij maken het hen niet makkelijk. Bij het herinrichten van parken wordt nogal bruut te werk gegaan. Weg vogeltjes, weg bodemleven, wormpjes en pieren. Er is geen duurzame visie op stadsgroen. Terwijl de stadsnatuur zelf het werk. Geef ruimte aan de inheemse natuur en doe er je voordeel mee. Waarom niet samenspelen in plaats van tegen elkaar in.
Wat je ook doet als tuinier je maakt altijd iets dood of kapot. Maar daardoor schep je ruimte voor weer anderen. Zoals de grazers en roofdieren in de vrije natuur. Het idee dat dit niet mooi kan zijn is aangeleerd. Een landweg of bloemenweide, dan wel open plek in het bos vinden we toch ook mooi. Waarom moet onze tuin dan zo nodig onkruidvrij en vol met exotische planten waar onze insecten en ongewervelden niet zo veel aan hebben.
Tuinieren is keuzes maken en we kiezen hierbij voor voldoende ruimte inheems en een fraaie romantische weelderige uitstraling en natuurlijk schoon zonder zwerfvuil.
En dus moeten de perken in het voorjaar naar naar de kapper. De dorre takken en stengels verwijderen maar ook al te enthousiaste deelnemers zoals de brandnetel.
Qua biodiversiteit is het wellicht beter alles nog even met rust te laten dat proberen we waar mogelijk maar een fraai beeld is ook belangrijk. Park 1943 is een stadspark en omdat de meeste mensen niet veel van natuur weten is een verzorgde uitstraling een must. Dat maakt het tuinieren ook leuk. Je ziet eer van je werk. Bovendien leer je de planten kennen en zie je het gezoem en gefriemel van de ongewervelden. De basis van onze voedsel piramide.
Als je een perk onderhanden neemt kun je een heggenschaar gebruiken voor de dode stengels maar het ook met je handen doen. Je kunt ondertussen goed allerlei verkruimeld zwerfafval verwijderen. Dat kun je nu goed zien. Dieptereiniging noemen we dat. Het is verbijsterend hoeveel zwerfvuil zich in het stadsgroen verzameld en langzaam in de grond verdwijnt. We maken Park 1943 al zes jaar iedere werkdag schoon en nog steeds vinden we van alles en nog wat in de perken, vaak kapot geknaagd en versleept door ratten. Vandaar dat mijns inziens schoonmaken en tuinieren natuurlijk samengaan. Eerst schoonmaken en dan mooi maken.
Je mag overigens best grof te werk gaan. Niet overal maar op sommige plekken. De geknipte stengels en verwijderde planten kun je op composthopen in de perken gooien. Het meest diverse leven bevindt zich in en rond het dode materiaal. Zorg dat het er leuk uitziet of overgroeid wordt door planten. Hier moet je je eigen stijl in vinden. Het is dingen durven doen en kijken wat er gebeurt. Om het in je vingers te krijgen duurt zeker drie jaar. Uit onderzoek blijkt dat met de juiste menselijke interventie juist de biodiversiteit vergroot.
Natuur is langzaam en gestaag en seizoenen zijn steeds weer anders. Als je het klassieke tuinieren gewend bent weet je hoe planten groeien en hoe de seizoenen zijn. Dan kun je het nieuwe tuinieren wellicht snel leren als je tenminste je oude reflexen weet te bedwingen en het onkruid in je hart sluit.
Op vele punten is het veel makkelijker. Vandaar dat ik het ook lui en vrolijk tuinieren noem. De natuur doet het werk. Dat is de basis. Alle waardplanten waar ongewervelden hun eitjes leggen zijn inheems. Insecten leggen heel veel eitjes en uiteindelijk bepaalt de hoeveelheid voeding en het ecosysteem hoeveel er overleven. Als je niets zou doen worden de perken eenvormiger en groeien dicht. Dat is niet wat je wilt in een park.
Landwegperk in Park 1943 binnenkort gaan we hier ‘grazen’.
Om de biodiversiteit te bevorderen moet je op een paar dingen letten. Voldoende inheems, dit betekent her en der tuinplanten verwijderen en snoeien voor extra ruimte. Verwijder niet alles, laat het en der wat staan. Je kunt het altijd later weghalen. De perken met gras moet je geiten ofwel esthetisch grazen anders drukt het gras de kruidlaag weg. Als je het zou maaien wordt het een grasveld maar je kan er wel paden in maaien dat maakt het perk diverser, bereikbaarder en geeft mooie accenten.
Landwegperk juni 2024
Zoveel mensen zoveel smaken. Meestal zeg ik niet te veel vooraf en laat mensen hun eigen weg vinden. Zoals gezegd als mensen de principes van het ecologisch en sociaal beheer begrijpen en toepassen kan er weinig misgaan. Eén van de spectaculaire dingen van het nieuwe tuinieren is de dynamiek van de seizoenen wordt veel beter zichtbaar… net als in de echte natuur.
Mensen die hier echt serieus mee aan de gang willen raad ik aan een keer langs te gaan in Park 1943 dan kun je zien hoe het gaat. Iedere ochtend tussen 10:00 en 12:00 zijn we aan het werk. Ik ben er altijd op woensdag en vrijdag.
