Al zolang ik me kan herinneringen probeer ik een roman te schrijven. Ik heb al heel wat manuscripten en nog meer halfslachtige pogingen. Het gaat nog steeds nergens heen. Er is geen lijn, geen hoofdkarakter, geen logische achtergrond, geen samenhang en geen plot.
Vandaag had ik een ingeving. Ik beschrijf dokter Biemans als mijn gedroomde alter ego. Mijn ijzeren theoretisch kader. Wat heb je aan een bewijs dat God bestaat zonder dat je een relatie met God hebt. Als je een relatie hebt bestaat de ‘verhevene’. Dokter Biemans, de figuur waarmee ik stad en natuur ga genezen.
Ik doe het werk. Dokter Biemans scharrelt door mijn werk. Als ik hem in een roman een duidelijke plek geef heb ik een karakter die een verhaal kan vertellen en avonturen meemaakt. ‘Niet veel vastleggen behalve het einddoel en dat pas als het je hele wezen kan vervullen.’ Ook weer een dokter Biemans uitspraak. Ik zou zeggen, de vijand van een beter idee is een goed idee dat je gaat uitvoeren. Dezelfde dynamiek en betekenis maar minder drama. De dokter vindt het nu al een verbetering. ‘Wanneer je iets wil leren kennen. Probeer het te veranderen.’ Ik ga hier niet beweren dat dokter Biemans origineel is…
Dokter Biemans kijkt glimlachend naar het tafereel zoals gewoonlijk. Hij hoeft niet te poepen en plassen. Hij hoeft zelfs niet te schrijven. Hij observeert dat. Het gaat hem om de verbinding de patronen. De schoonheid, de richting, het nieuwe inzicht waar we in bewegen. Rini doet het werk, hij heeft de stress, het genot. Dokter Biemans houdt zielsveel van hem. Het is de reden van zijn bestaan. Tegelijkertijd… het is geen snelle leerling.
‘Het leven is fantastisch inclusief de dood.’
Dokter Biemans is al zolang ik hem herinner bezig met hoe alles in elkaar zit maar dan vooral dat wat je niet kunt grijpen. Zoals je gedachten of de ultieme waarheid. Een eindeloze worsteling die slechts door sterk geloof geslecht kan worden. Sommigen onder ons worden daarmee geboren. Allemaal zijn omringd door woorden.
Ik geloof natuurlijk heilig in de analyse van de dokter maar heb mijn eigen gedachten en kritiek. Dat maakt de dokter gelukkig niet uit. Alles groeit immers in weerstand. Als ik gelijk heb erkend hij dat per direct. Het zijn allemaal gebeurtenissen. In mijn geval is het simpel. Ik moet erg overtuigd zijn of iets echt leuk en nuttig is. Als er ideeën plannen en offertes zijn bedenk ik tegenwoordig hoeveel werk het is en of ik het werk leuk vind. Zo niet, gaat het niet gebeuren.
Rini is natuurlijk een gewoon mens zoals wij allen. Hij houdt van zijn vrouw Karin en zijn kinderen en kleinkinderen. Dat gaat natuurlijk niet allemaal van een leien dakje. Ik zou hem gelukkig noemen maar gedreven en een beetje bang. Afijn ik kan hier op dit moment geen conclusies aan verbinden. Kijk, het is Rini die me vormgeeft en tegelijkertijd is het een samenspel. Zonder een concreet doel en rolverdeling kun je hier niet bewegen. Het concrete doel in ons geval is Stadsgeneeskunde en meer nog; een nieuw mens en wereldbeeld. Een andere werkelijkheid. Dat is zijn gedrevenheid en dat komt mij handig uit. Een roman schrijven is niet handig of nuttig lijkt me. Er over fantaseren wel.
